დავით ხომერიკი ამბობს, რომ ყველაფერი 20 ივნისს გავრილოვის ღამით დაიწყო. მას მიაჩნია, რომ ხელისუფლებამ მოქალაქეებს 26 მაისი გაუცოცხლა. ამბობს, რომ რეზინის ტყვიებით მისი მეგობრები დააზიანეს.
„სამწუხაროდ აქ იკვეთება რუსეთის გავლენები ჩვენს ქვეყანაში, რომელიც ჰიბრიდულად ებრძვის ჩვენს თავისუფლებას და დამოუკიდებლობას".
ხომერიკს მიაჩნდა და მიაჩნია, რომ გაჩუმება არ შეიძლებოდა: „მათ ეშინიათ ჩვენი ერთიანობის, რადგან სიმართლე ხალხის მხარესაა... ისინი მშვიდობას კი არ თესავენ, არამედ წამლავენ და ბოროტებას წინ მიუძღვიან".
14:25 - დავით ხომერიკი ამბობს საბოლოო სიტყვას. მას დაწერილი აქვს ტექსტი:
„თედოს [აბრამოვი] ამბავი ძალიან გამეხარდა, ვუსურვებ მას თავისუფლებას, ალბათ ის ყველაზე თავისუფალი ადამიანია ჩვენს შორის, ეს თედოს ნაჩუქარი სამაჯურია, თავისუფლების ნიშნად".
„სამწუხარო რეალობის წინაშე ვართ ყველანი, სადაც სიმართლე დასჯადია და სამართალი ძნელი საპოვნელი".
მშვიდობიან თავისუფალ სამართლიან ქვეყანაში, რომ ვიცხოვრობთ და ერთადერთი გზა არის ის ეკლიანი გზა, რომელსაც სამშობლოსა და ერთმანეთის სიყვარულის გამო ვდგავართ".
[ მამა აწყვეტინებს - საქმეზე ილაპარაკე მამა და სხდომას გაბრაზებული ტოვებს. ის სასულიერო პირია და დავით ხომერიკი აგრძელებს სიტყვას: მე ქრისტიანულ ოჯახში გავიზარდე] [ უხერხული სიჩუმეა - ხომერიკს და ამხნევებს - თქვი, შენი სათქმელიო].
[ხომერიკი იღიმის]
14:24 - ხომერიკი შემოიყვანეს ბადრაგებმა. ის ადვოკატს ესაუბრება.
ნინო გალუსტაშვილი ამბობს, რომ სხდომა გაიხსნა.
14:20 - ახლა რაც შეეხება სხდომას, უკვე დარბაზში ვართ და სხდომის გახსნას ველოდებით
ფორუმი