პირდაპირი ეთერი: საქართველოს ეროვნული უსაფრთხოების საბჭომ კორონავირუსის პანდემიასთან ბრძოლის ფარგლებში ყველა სავაჭრო ობიექტის დახურვის გადაწყვეტილება მიიღო სურსათის, სააფთიაქო, საფოსტო გზავნილების და ბენზინგასამართი სადგურების ქსელის გარდა.
როცა შიშს დიდ თვალებთან ერთად კორონავირუსიც აქვს
უჩვეულო არაფერია იმაში, რომ შენ ახლა გეშინია. გეშინია იმის, რასაც ვერ ხედავ, ვერ გრძნობ, მაგრამ იცი რომ სადღაც ტრიალებს - შორს, ახლოს, ამის გამოცნობა თითქმის შეუძლებელია. იქნებ, მაგიდის ზედაპირზეა ან კარის სახელურზე. ან იქნებ წყლის ბოთლზეა, მაღაზიაში რომ წამოავლე ხელი, ან სულაც ტკბილეულის შეკვრაზე, რომელიც სუპერმარკეტში დახლზე დევს და ფიქრობ, იყიდო თუ არ იყიდო და ბოლოს არ ყიდულობ, რადგან გადაწყვეტ, რომ ტკბილეულის ამ შეფუთვას იმან მოკიდა ხელი, ვინც მანამდე დააცემინა და ხელები არ დაიბანა.
რა ელის სურსათის ფასებს საქართველოში
კორონავირსთან ბრძოლის ჭრილში მთავრობა ვაჭრობის სექტორს ფასების შეკავებისკენ მოუწოდებს. დაიდო პირობა, რომ 10-მდე სახეობის სასურსათო პროდუქტზე ფასები შენარჩუნდება.
რა განაპირობებს მთავრობის მიერ სურსათის ფასების გაკონტროლებას? რამდენად გამართლებულია ხელოვნური ჩარევა საბაზრო ეკონომიკის კანონებში? რა შეიძლება მოიტანოს ფასების კონტროლმა?
როცა "დარჩი სახლში" არ გამოდის, უსამსახურობა კი შიმშილის ტოლფასია
კორონავირუსის გავრცელების გამო, მოსახლეობის უსაფრთხოების მიზნით, თბილისში 1250 სამარშრუტო ტაქსი გაჩერდა. უსამსახუროდ დარჩა 3000 მძღოლი. დაიკეტა არაერთი რესტორანი, მაღაზია, ბაზრობა. გარემოვაჭრეები ამბობენ, რომ გარეთ იქნებიან, სანამ შეძლებენ, რადგან მათ სახლში დარჩენის ფუფუნება არ აქვთ - ისინი თავს ყოველდღიური მცირე შემოსავლით ირჩენენ. "დარჩი სახლში" - ეს მოწოდება არ მუშაობს იმ ადამიანების შემთხვევაში, ვისაც სტაბილური შემოსავალი არ გააჩნია. იძულებითი შინ დარჩენა კი, როგორც ეს მძღოლების, მიმტანების და მომსახურების სფეროს არაერთ წარმომადგენელს შეეხო, მათთვის მოსალოდნელ ფინანსურ კრიზისს უკავშირდება.